زیرپا گذاشتن منافع جمعی در یک نگاه؛ آیا شهردار رشت به تنهایی صلاحیت نادیده گرفتن هزینه میلیاردی بیت المال را دارد!

خبر کوتاه بود، «اتصال خیابان شریعتی به علم الهدی در دستور کار شهرداری قرار گرفت» به همین سادگى و به همین راحتى هزینه هاى میلیاردى ساخت پیاده راه دود شد و به هوا رفت. کارى به درست یا غلط بودن ساخت پیاده راه رشت نداریم که این خود بحثى مفصل را مى‌طلبد اما دستور تخریب قسمتى از این پروژه به وسیله شهرداری که هنوز مدت اقامت‌اش در شهر به یک ماه نرسیده است جاى سوال دارد. آیا به راستى این پروژه آنچنان داراى چنان کاستى و نقص است که شهردارى که هنوز از گرد راه نرسیده و نام محلات و خیابان هاى رشت را به درستى نمى‌داند دستور به بررسی تخریب یا جمع آوری بخشى از این پروژه را بدهد؟ اگر خوب دقت کنیم مى‌بینیم از زمان دکتر ثابت قدم تا امروز بدنه شهردارى رشت دچار کمترین تغییر شده است و فقط تعداد انگشت شمارى از مدیران عوض شده اند پس چگونه مى شود یک پروژه در دوره اى بهترین است و در دوره اى دیگر بدون توجیه؟ از این اتفاق می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که در شهردارى رشت تصمیمات قائم به فرد است و خرد جمعى در آن تاثیرى ندارد و باقى افراد صرفاً تایید کننده سخنان و تصمیمات شخص شهردار هستند. پیاده راه شهرداری رشت طرحى است که به گفته مجرى آن سال ها روى آن فکر و تحقیق شده بود حالا در مدت کمتر از یک ماه نا کارآمد تشخیص داده شد، شاید هم شهردار درباره این موضوع با کارشناسان این حوزه مشورت کرده و به این نتیجه رسیده است و اگر چنین باشد، این سوال پیش می‌آید که این کارشناسان تاکنون کجا بوده اند و چرا قبل از این فقط و فقط به تمجید این طرح پرداخته می‌شد؟! اینکه نگارنده این متن از ابتدا با ساخت پیاده راه به شکل امروزى آن مخالف بود، نمی‌تواند امروز دلیلی بر حمایت از تخریب آن شود زیرا همانقدر که ساخت این پروژه بدون توجه به زیر ساخت هاى لازم و عوارض ناشى از تغییر شکل ناگهانى مرکز شهر اجرا شد، آن طور که از شواهد پیداست تخریب بخشى از آن نیز بدون مطالعه به سمت عملى شدن پیش مى‌رود و در این بین فقط به بار بدهى هاى شهردارى رشت که به گفته متولى آن عددی بالغ بر هفتصد میلیارد تومان است افزوده مى‌شود و قربانى آن نیز شهروندان و کاسبان این بخش از شهر مى‌باشند که تازه با شرایط موجود و کمى و کاستى هاى آن خو گرفته‌اند اما مثل اینکه سردرگمى جزءلاینفک مرکز شهر رشت و مردمانش است، که هر شهردارى خواب تازه اى را برایش مى بیند. به راستى با وجود بار سنگین بدهى شهردارى بهتر نیست ابتدا به سمت کاهش این بدهى ها و هزینه هاى جارى پیش برویم و در این بین با مطالعه و سنجیدن همه جوانب بهترین گزینه را انتخاب کنیم و از تصمیمات آنى و هیجانى پرهیز کنیم؟ امروز تن رنجور و زخمى شهر رشت از پدیده آزمون و خطا بیم دارد و نیازمند مرهم و ثبات است کافى است که شهردار جدید کلانشهر رشت به پروژه ها و طرح هاى اجرا شده و نیمه کاره شهرداران سابق رجوع کند و هزینه ها و عوارض آنها را مطالعه کند تا دریابد رشت بیشتر به ثبات نیاز دارد تا تغییر.
در پایان لازم است این نکته را یادآور شویم که مردم و مسئولان هر شهرى به دنبال ایجاد یک نماد و المان براى معرفى شهر و فرهنگ‌شان به سایرین هستند ،امروز پیاده راه با وجود همه کاستى ها و نواقص به عنوان نماد شهر رشت شناخته مى شود و تغییر و تحول در یک نماد در بُعد ملى چندان زیبنده یک شهر نیست، مثل این است که به دلیل ناکارآمدى و هزینه هاى بالاى برج میلاد که همگان به آن اذعان دارند تخریبش کنند پس به این سادگى نمى توان نماد یک شهر را دچار تغییر و تحول کرد.